جمع آوری و راهنمائی وتبلیغات کتاب کلیات سعدی و مجموعۀای از بهترین شرح و تفسیر کتاب ها، ویدیوها، کلاس ها، وب سایت ها، خدمات و محصولات آموزشئ و غیره در باره کلیات سعدی
( با امکانات ارائه رایگان یا فروش برای دوستداران و دانش آموزان )
1+ گلستان سعدی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
2+ گلستان سعدی -با صدای استاد غلامعلی امیر نوری-دیباچه در شعر و نوا با 10 قسمت ( در شعر و نوا بهمراه آثار دیگر سعدی و بیش از 100 آثار معروف سخنسرایان پارسیگو ) همه بطور رایگان
3+ گلستان سعدی ( در گنجور بهمراه کتاب کلیات سعدی و بیش از 100 آثار معروف سخنسرایان پارسیگو ) همه بطور رایگان https://ganjoor.net/saadi/golestan/dibache
4+ بوستان سعدی رو خوانی و یا شرح و تفسیر بوستان سعدی
غزلیات سعدی رو خوانی و یا شرح و تفسیر غزلیات سعدی
کلیات سعدی رو خوانی و یا شرح و تفسیر کلیات سعدی
رو خوانی و یا شرح و تفسیر سرگذشت سعدی
5+ کوروش کمالی و سعدی و هویت ایرانی
برگ درختان سبز در نظر هوشیار + هر ورقش دفتریست معرفت کردگار +
می کوش بهر ورق که خوانی + تا معنی آن تمام دانی
دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی ++ دامن از گل بیار بر سر مجلس ببار
++++++
بنام خداوند جان آفرین ++ حکیم سخن در زبان آفرین ++++
بنام خداوند جان آفرین ++ دانش آموز سخن در زبان آفرین
++++++
+++
+
++
++++++
+++++
+++++
پیوندها
برای خواندن این کتاب بطور رایگان از سایت گنجور استفاده کنید. از سعدی آثار زیر از طریق این پایگاه در دسترس قرار گرفته است:
دسترسی به فهرست غزلیات سعدی بر اساس طبقهبندی قدیمی کلیات او:
دیگر صفحات مربوط به سعدی در این پایگاه:
استقبالهای سلمان ساوجی از سعدی
استقبالهای خواجوی کرمانی از سعدی
استقبالهای عبید زاکانی از سعدی
++++
دانشنامه سعدی
نویسندگان: کوروش کمالی سروستانی منبع: سعدی شناسی اردیبهشت 1385 دفتر نهم
کلید واژه ها: سعدی دانشنامه سعدی حوزه های تخصصی:
- حوزههای تخصصی ادبیات علوم ادبی مرجع شناسی دائرة المعارفها و دانشنامه ها
- حوزههای تخصصی ادبیات حوزه های ویژه سعدی پژوهی
++++
مرکز سعدی شناسی
با توجه به جایگاه ویژه سعدی شیرازی در تاریخ ادبیات فارسی و نقش برجستۀ او در فرهنگ و ادب ایران اسلامی و برای شناختن و شناساندن ویژگیهای شخصیت، آثار، دوران تاریخی و اجتماعی، تأثیرگذاری و تأثیرپذیری استاد سخن سعدی و همچنین ساماندهی پژوهشهای مربوط به «سعدیشناسی» و نیز با انگیزۀ ارتقای سطح دانش و بینش عمومی و اعتلای فرهنگ و هنر کشور و ترویج و اشاعۀ فرهنگ و هنر اصیل ایرانی و اسلامی در شهریورماه1378 مرکز سعدیشناسی در شیراز تشکیل گردید.
مرکز سعدیشناسی مؤسسهای فرهنگی و پژوهشی با اهداف فرهنگی و مقاصد غیرتجاری، غیرسیاسی و غیرانتفاعی است و اهداف و موضوع فعالیتهای آن در چارچوب قوانین جاری کشوری و اهداف فرهنگی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر است:
1. ساماندهی علمی «سعدیپژوهی».
2. ایجاد کتابخانۀ مرجع در مورد سعدی با استفاده از کلیه آثار خطی و چاپی و هنری.
3. ایجاد پایگاه اطلاعات رایانهای سعدیشناسی.
4. تشکیل گروههای پژوهشی، فرهنگی و هنری در زمینههای مورد نیاز مرکز.
5. ارائه اطلاعات و نظریههای کارشناسانه، مشاوره و مساعدت در زمینۀ مختلف و به ویژه سعدیشناسی به همۀ افراد حقیقی و حقوقی و نیز سازمانها و نهادهای علمی و فرهنگی اعم از ایرانی و غیرایرانی با توجه به پایانهای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری.
6. تلاش در راه ایجاد ارتباط، هماهنگی و همکاری با سازمانها، نهادها، انجمنها، مؤسسات و اشخاصی که میتوانند به گونهای در جهت پیشبرد اهداف یاد شده به این مرکز یاری رسانند اعم از ایرانی و غیرایرانی.
7. ایجاد مرکز انتشاراتی و مطبوعاتی و نیز تولید فیلم، موسیقی، نوار و CD پیرامون زندگی و آثار سعدی.
8. برپایی همایشها، نشستها، سخنرانیها، کلاسها و نمایشگاهها و به ویژه برگزاری روز سعدی در اول اردیبهشتماه هر سال در ایران و جهان.
9. تدوین دانشنامه سعدی.
10. تأسیس موزۀ سعدیشناسی.
11. اعطای جایزه سالانه به بهترین آثار پژوهشی و فرهنگی و هنری در زمینۀ سعدیشناسی در اول اردیبهشتماه هر سال اعم از کتابها، مقالات و پایاننامهها و آثار هنری.
12. ارائه خدمات پیمان مدیریت برای اجرای پروژههای فرهنگی ـ هنری به سازمانهای دولتی و غیردولتی.
++++
کوروش کمالی و سعدی و هویت ایرانی
مدیر مرکز سعدیشناسی برنامه های یادروز سعدی در سال 99 را تشریح کرد
سعدی در جهان مجازی
مدیر مرکز سعدیشناسی برنامه های یادروز سعدی در سال 99 را با تمرکز بر فضای مجازی تشریح کرد.
+++++
برگزاری یادروز سعدی با حضور رئیس جمهور در زادگاه شیخ اجل + اعلام برنامهها ۲۹ فروردین ۱۳۹۶
به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایكنا) از فارس، همزمان با فرا رسیدن اول اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت شیخ اجل سعدی شیرازی، مراسم یادروز این شاعر بزرگ پارسیگوی شامگاه پنجشنبه، 31 فروردینماه و با حضور رئیس جمهوربرگزار خواهد شد.
همچنین در این برنامه جمعی از فرهنگوران، ادیبان، شاعران و اساتید برجسته كشورمان نیز بههمراه چند تن از وزرایی كه با رئیس جمهور به شیراز میآیند، حضور دارند.
++++
چرا سعدی “استاد سخن” است؟
کوروش کمالی سروستانی، سعدی شناس معاصر درباره این شاعر میگوید: سعدی به دو دلیل استاد سخن لقب گرفته است.
اول فرم کلام، زبان، زیباییشناسی و استفاده حکیمانه از عناصر فرهنگی روزگار او که آمیزهای از فرهنگ ایران باستان، قرآن و حدیث، دانشگاه آن روزگار (که عمدتا به زبانهای هندی و یونانی و عربی بوده) بوده، نبوغ خود او و فضای اجتماعی- فرهنگی شهر شیراز از جمله عواملی هستند که باعث میشوند سعدی را استاد سخن بدانیم.
+++++
++++
++++
بمناسبت یکم اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی شیرازی
اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی شیرازی که فرهنگوران او را بهعنوان استاد سخن میشناسند،
که روز سعدی نام گرفته است.افزون بریک دههاست که با مشارکت نهادها و ارگانهای فرهنگی فارس، سعدی پژوهان و سعدی شناسان هر سال با اجتماع بر تربت استاد سخن سعدی شیرازی با نکوداشت یاداین پیام آور انسانیت به تبیین آرا و اندیشههای شیخ اجل میپردازند.
+++++
انسان گرایی در سعدی نویسنده عباس میلانی و مريم ميرزاده
كتاب انسان گرايي در سعدي اثري است از عباس ميلاني و مريم ميرزاده به چاپ انتشارات زمستان.
نويسندگان كتاب پيش رو با رجوع به نوشته هاي استاد سخن، سعدي شيرازي و برشمردن نمونه هاي انسان گرايي در آن ها، ديدگاه اين نويسنده و شاعر بزرگ را درباره ي انسان گرايي مورد مطالعه و بررسي قرار مي دهند.
++++
کتاب کلیات سعدی
کلیات سعدی بر اساس تصحیح می باشد.سعدی شیرازی از بزرگ ترین شاعران اواخر سده ششم و سده هفتم خورشیدی است و آثار پرشمار و گوناگونی در قالبهای مختلف ادبی از خود به یادگار گذاشته است. در یک دسته بندی میتوان آثار او را به دو دسته منثور و منظوم تقسیم کرد یکی از بزرگترین سخنوران جهان می باشد
استفادهازآن ساده و راحت شود:
بدیلایل مختلف ضمن احترام و قدردانی از چاپ های دیگر، چون کلیات سعدی بر اساس نسخه محمد علی فروغی به شیوههای متفاوتی برای استفاده ساده و راحت ازآن بیش از 100 بار به چاپ رسیده بعنوان بهترین انتخاب گردیده و این سایت ها سعی در استفاده از آن می باشد
و بیش از 100 صد چاپ مختلف از کلیات سعدی محمدعلی فروغی
+++++++++++++++++++++++++++++
کلیات سعدی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سعدی شیرازی از بزرگترین شاعر های سدهٔ هفتم هجری (سدهٔ سیزدهم میلادی) است و آثار پرشمار و گوناگونی در قالبهای مختلف ادبی از خود به یادگار گذاشتهاست. در یک دستهبندی میتوان آثار او را به دو دسته منثور و منظوم تقسیم کرد. غرض از آثار منثور، آثاری است که به نثر نگاشته شدهاند مانند بخش اعظم گلستان سعدی که البته در لابهلای این اثر بزرگ و جهانی، آیاتی از قرآن، احادیث اسلامی و نیز ابیاتی به فراخور نثر آورده شدهاست. دسته دوم (آثار منظوم)، دربردارندهٔ بوستان سعدی، ‘غزلیات (فارسی و عربی)، قصاید و ملمعات چند عنوان دیگر است. از قدیمالایام به مجموعهٔ تمامی این آثار در چارچوب یک یا چند مجلّد، کلیات سعدی اطلاق میشدهاست. کلیات سعدی بارها در خارج و داخل ایران در شکلهای مختلف به چاپ رسیده ولی تا حدود صد سال گذشته در هیچیک از این چاپها تدوینگر کلیات، به دنبال نقل نزدیکترین و منطبقترین آثار با آنچه در واقع از قلم سعدی جاری شده بوده، نمیرفته و این ضعف به سبب عدم آگاهی از روشهای معمول و اصولی تصحیح نسخ دستنوشته کهن رقم میخورد. از زمان تأسیس مراکز آموزش عالی و تدریس علوم روز در حوزه ادبیات و فرهنگ و ایجاد ارتباط با مراکز علمی معتبر جهان، آشنایی محققان با روشهای اصولی تصحیح و جمعآوری و تدوین نسخ قدیمی رقم میخورد و افراد دانشمندی چون محمدعلی فروغی کمر همت به انجام صحیح و دقیق این کار میبندند. محمدعلی فروغی در سال ۱۳۱۶ برای اولین بار و پس از هشت سال ممارست دیوان مصحَّح خود را در چهار مجلد منتشر میسازد و بعد از گذشت چهار سال با کمک حبیب یغمایی گلستان سعدی را در مجلدی جداگانه و با تصحیحی دقیقتر از خود به جای میگذارد. فروغی در پارهای از ابیات که بین نسخهبدلها به شک میافتاده، یکی از آنها را در متن اصلی میآورده و دیگری را در ذیل صفحه آن بیت ذکر میکرده که این عمل بسیار مورد استقبال ادبا و دانشمندان و پژوهشگران قرار گرفتهاست ولی از سویی دیگر باعث افزایش حجم کتاب و در نتیجه ایجاد مشقت برای خوانندگان شده بود. در آن موقع با کسب اجازه از محمدعلی فروغی، دیوان مصحَّح یکجلدی بدون دربرداشتن نسخهبدلها و توضیحات مربوط به آنها نیز به چاپ رسید تا هر کس به فراخورِ نیاز خود اقدام به تهیهٔ آن کند و این مشکل برطرف گردد.
ترتیب آمدن آثار در کلیات سعدی
ترتیبی که از قدیم برای آوردن آثار متعدد سعدی در دیوانش معمول بودهاست به این شکل است:
۱. رسایل منثور، که به ترتیب خود شامل رساله اوّل، مجالس پنجگانه، رساله دوم رساله چهارم، رساله پنجم و رساله ششم میشود.
۲. گلستان، که خود گلستان اثری منثور با دیباچهای دربر دارنده ثنا و ستایش خداست و پس آنگاه به هشت باب تقسیم میشود که نامها به ترتیب عبارتاند از: درسیرت پادشاهان، در اخلاق درویشان، در فضیلت قناعت، در فواید خاموشی، در عشق و جوانی، در ضعف و پیری، در تأثیر تربیت و در آداب صحبت.
۳. بوستان، اثر منظوم مشهور سعدی و شروع شونده با دیباچهای در ثنای خدا و سپس مدح حضرت محمد و چند شخص دیگر نظیر ابوبکربن سعدبن زنگی. بوستان به ده باب تقسیم میشود: در عدل و تدبیر و رای، در احسان، در عشق و مستی و شور، در تواضع، در رضا، در قناعت، در عالم تربیت، در شکر بر عافیت، در توبه و راه صواب و باب دهم در مناجات و ختم کتاب.
۷. مثلثات (اشعاری که در آن سه زبان سروده شدهاست)
۸.ترجیعات
۹. مجموعه غزلهای سعدی در ذیل عناوینی چون طیبات، بدایع و خواتیم و غزلیات قدیم
۱۰. چند قطعه و رباعیات و مفردات.
محمدعلی فروغی در ترتیب دادن غزلهای دیوان سعدی، حرف آخر قافیه را مدنظر قرار دادهاست و بعد آن به تقدم و تأخر حرف ماقبل آخر قافیه دقت فرمودهاست. به این ترتیب هرکس برای دسترسی به غزل مدنظرش با دانستن حرف آخر بیت به راحتی و بدون نیاز به فهرست میتواند به غزل دسترسی پیدا کند.
از دیگر مصححان مشهور دیوان سعدی و آثار وی میتوان به دکتر غلامحسین یوسفی، حسن انوری و حبیب یغمایی اشاره کرد.
منابع
۱. مقدمه کتاب: «کلیات سعدی»، تصحیح محمدعلی فروغی، نشر طلوع، مهر ۱۳۶۲
۲. مقدمه کتاب: «بوستان سعدی» به تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی، شرکت سهامی انتشارات خوارزمی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۶۸
۳. کتاب «چشمه روشن»، دکتر غلامحسین یوسفی، تهران، انتشارات علمی، چاپ اوّل، ۱۳۶۹
++++
زندگی نامه سعدی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابومحمّد مُشرفالدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسیگوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی بهطور مطلق، «استاد» دادهاند. او در نظامیهٔ بغداد، که مهمترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب میآمد، تحصیل و پس از آن بهعنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود شیراز، برگشت و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شدهاست که به سعدیه معروف است.
بیشتر عمر او مصادف با حکومت اتابکان فارس در شیراز و همزمان با حمله مغول به ایران و سقوط بسیاری از حکومتهای وقت نظیر خوارزمشاهیان و عباسیان بود. البته سرزمین فارس، به واسطهٔ تدابیر ابوبکر بن سعد، ششمین و معروفترین اتابکان سَلغُری شیراز، از حملهٔ مغول در امان ماند. همچنین قرن ششم و هفتم هجری مصادف با اوجگیری تصوف در ایران بود و تأثیر این جریان فکری و فرهنگی در آثار سعدی قابل ملاحظه است. نظر اغلب سعدیپژوهان بر این است که سعدی تحت تأثیر آموزههای مذهب شافعی و اشعری و بنابراین تقدیرگرا است. در مقابل، نشانههایی از ارادت وی به خاندان پیامبر اسلام مشاهده میشود. سعدی بیش از آن که تابع اخلاق بهصورت مطلق و فلسفی آن باشد، مصلحتاندیش است و ازینرو اصولاً نمیتواند طرفدار ثابت و بیچونوچرای قاعدهای باشد که احیاناً در جای دیگری آن را بیان کردهاست. برخی از نوگرایان معاصر ایران آثار او را غیراخلاقی، بیارزش، متناقض و ناهماهنگ قلمداد کردهاند.
سعدی تأثیر انکارناپذیری بر زبان فارسی گذاشتهاست؛ بهطوریکه شباهت قابل توجهی بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد. آثار او مدتها در مدرسهها و مکتبخانهها بهعنوان منبع آموزش زبان و ادبیات فارسی تدریس میشده و بسیاری از ضربالمثلهای رایج در زبان فارسی از آثار وی اقتباس شدهاست. او برخلاف بسیاری از نویسندگان معاصر یا پیش از خود، سادهنویسی و ایجاز را در پیش گرفت و توانست – حتی در زمان حیاتش – شهرت زیادی به دست آورد. آثار سعدی در اصطلاح سهل ممتنع (سادهٔ دشوار) است و در آنها نکتهسنجی و طنز آشکار یا پنهان ملاحظه میشود.
آثار وی در کتاب کلیات سعدی، شامل گلستان به نثر، کتاب بوستان در قالب مثنوی و نیز غزلیات، گردآوری شدهاست. علاوه بر این او آثاری در سایر قالبهای ادبی نظیر قصیده، قطعه، ترجیعبند و تکبیت به زبان فارسی و عربی نیز دارد. غزلیات سعدی، اغلب عاشقانه و توصیفکنندهٔ عشق زمینی است؛ هرچند که وی غزلیات پندآموز و عارفانه نیز سرودهاست. گلستان و بوستان بهعنوان کتابهای اخلاقی شناخته میشوند و علاوه بر فارسیزبانان، بر اندیشمندان غربی از جمله ولتر و گوته نیز تأثیرگذار بودهاند.
سعدی در زمان حیات شهرت فراوانی داشت. آثار او حتی در هندوستان، آسیای صغیر و آسیای میانه به زبان فارسی یا به صورت ترجمه در دسترس مخاطبانش قرار داشت. او نخستین شاعر ایرانی است که آثارش به یکی از زبانهای اروپایی ترجمه شدهاست. بسیاری از شاعران و نویسندگان فارسیزبان از سبک وی تقلید کردهاند. حافظ از جمله شاعرانی بوده که تحت تأثیر سبک سعدی به سرودن غزل پرداختهاست. در ادبیات معاصر نیز نویسندگانی مانند محمدعلی جمالزاده و ابراهیم گلستان از او تأثیر پذیرفتهاند. آثار سعدی بعدها به موسیقی هم راه پیدا کرد و بسیاری از غزلهای او را خوانندگانی چون تاج اصفهانی، محمدرضا شجریان و غلامحسین بنان خواندند. بهمنظور تجلیل از سعدی، اول اردیبهشت، روز آغاز نگارش کتاب گلستان، در ایران روز سعدی نامگذاری شدهاست.
ادامه مطلب زندگی نامه سعدی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
+++++++
غافل منشین نه وقت بازیست ++++ وقت هنر است و سرفرازیست
دانش طلب و بزرگی آموز ++++ تا به نگرند روزت از روز
چون شیر به خود سپهشکن باش ++++ فرزند خصال خویشتن باش
دولتطلبی سبب نگهدار ++++ با خلق خدا ادب نگهدار
آنجا که فسانهای سکالی ++++ از ترس خدا مباش خالی
وان شغل طلب ز روی حالت +++++ کز کرده نباشدت خجالت
گر دل دهی ای پسر بدین پند +++++ از پند پدر شوی برومند
گرچه سر سروریت بینم ++++ و آیین سخنوریت بینم
نظم ار چه به مرتبت بلند است ++++ آن علم طلب که سودمند است
در جدول این خط قیاسی ++++ میکوش به خویشتنشناسی
تشریح نهاد خود درآموز +++++ کاین معرفتی است خاطر افروز
پیغمبر گفت علم علمان +++++ علم الادیان و علم الابدان
در ناف دو علم بوی طیب است +++++ وان هر دو فقیه یا طبیب است
میباش طبیب عیسوی هش ++++ اما نه طبیب آدمی کش
میباش فقیه طاعت اندوز +++++ اما نه فقیه حیلت آموز
گر هر دو شوی بلند گردی ++++ پیش همه ارجمند گردی
میکوش به هر ورق که خوانی +++++ کان دانش را تمام دانی
پالان گریی به غایت خود +++++ بهتر ز کلاهدوزی بد
گفتن ز من از تو کار بستن +++++ بی کار نمیتوان نشستن
با این که سخن به لطف آب است ++++ کم گفتن هر سخن صواب است
آب ار چه همه زلال خیزد ++++ از خوردن پر ملال خیزد
کم گوی و گزیده گوی چون در ++++ تا ز اندک تو جهان شود پر
یک دسته گل دماغ پرور ++++ از خرمن صد گیاه بهتر
از نظامی گنجوی
+++++++++++
گلستان سعدی -با صدای استاد غلامعلی امیر نوری-دیباچه در شعر و نوا در 10 قسمت
+++++
https://4seasonsgardensplus.com/persian-4-seasons-gardening
++++++++
گلستان سعدی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
گلستان نوشتهٔ شاعر و نویسندهٔ پرآوازه ایرانی سعدی شیرازی است. به باور بسیاری، گلستان تأثیرگذارترین کتابِ نثر در ادبیات فارسیاست. که در یک دیباچه و هشت باب به نثر مسجَّع (آهنگین) نوشته شدهاست. بیشترِ نوشتههای آن کوتاه و به شیوهٔ داستانها و پندهای اخلاقی است.
پیشزمینه
استفاده از نثر موزون و مسجع در منشیان و نویسندگان پیش از سعدی، به خصوص از قرن پنجم هجری به بعد بسیار متداول شده بود. در قرن ششم و هفتم هجری، نوشتن پرتکلف و تصنعی نشانهای از دانش نویسنده بهشمار میرفت. بارزترین نمونهٔ این نثر، مقامات حمیدی است که در سال ۵۵۱ هجری نوشته شده و مورد تمجید بسیاری از شعرا و ادبای آن دوران مانند انوری، نظامی عروضی و سعدالدین وراوینی قرار گرفتهاست.
نگارش
سعدی، هنگامِ نگارشِ گلستان را سالِ ۶۵۶ هجری (۱۲۵۸ میلادی) میشمارد.
در این مدت که ما را وقت خوش بود | | ز هجرت ششصد و پنجاه و شش بود |
سعدی نگارش کتاب گلستان را کمتر از یک سال بعد از تدوین بوستان، در اول اردیبهشت سال ۶۵۶ هجری شروع کرد و «هنوز از گلِ بوستان بَقیّتی موجود بود» که نگارش آن را به پایان رساند؛ بنابراین کتاب گلستان در مدت پنج یا شش ماه نوشته شد که -به نظر محمدعلی همایون کاتوزیان، منتقد ادبی- شبیه به معجزه است. او با توجه به شواهدی در گلستان، معتقد است که سعدی پس از نگارش بوستان دچار نوعی افسردگی شد و با این فکر که عمر خود را به بطالت گذرانده و به ایام پیری رسیدهاست، دست از کار کشید. اما دوست یا دوستانی او را به نوشتن کتاب جدیدی مصمم کردند. نگارش کتاب گلستان در این مدت کوتاه، میتواند نشانی از فرح و انبساطی باشد که پس از یک دوره افسردگی -موقتاً- بروز میکند.
سعدی این کتاب را به سعدبن ابوبکر زنگی، ولیعهد جوان فارس تقدیم و ابراز امیدواری کرد که مورد پسند وی واقع شود. در دیباچه چنین گوید:
امید هست که روی ملال در نکشد | | از این سخن که گلستان نه جای دل تنگی است |
علی الخصوص که دیباچه همایونش | | به نام سعد ابوبکر سعد بن زنگی است |
با این حال، سعدی تا سالها پس از این تاریخ (دست کم بیست تا سی سال) همچنان به سرودن اشعار مشغول بوده و این تئوری مطرح است که احتمالاً در این دوران، آثار گذشته خود از جمله گلستان را بازبینی و اصلاح میکردهاست.[۶]
نسخههای خطی
یک نقاشی مینیاتور، مربوط به حکایتی از گلستان سعدی در باب عفو و سیرت شاهان، اثر باساوان، از هنرمندان طراز اول دربار گورکانی که در سال ۱۵۹۶ میلادی خلق شد.
این اثر اکنون در مالکیت موزه هنر شهرستان لسآنجلس قرار دارد.
قدیمیترین نسخه خطی به جا مانده از گلستان سعدی، نسخهای تذهیبکاری شده از یاقوت مستعصمی است که به سال ۶۶۸ هجری بازمیگردد. در این سال، سعدی هنوز در قید حیات بودهاست. اما از آنجا که اطلاعات شناسنامهای این نسخه خوانا نیست، بهعنوان یک نسخه معتبر مورد توجه محققان قرار نگرفتهاست.
نسخهٔ خطی قدیمی دیگری از کلیات سعدی، معروف به نسخهٔ لرد گرینوی به سال ۷۲۰ هجری برمیگردد. این نسخه پیشتر در لندن نگهداری میشده، اما امروز در کتابخانه بنیاد بودمر در ژنو قرار دارد. غلامحسین یوسفی در تصحیح بوستان و گلستان از آن بهعنوان نسخه اساس استفاده کردهاست.
علی بن احمد بن ابی بکر بیستون از جمله مشهورترین گردآورندگان کلیات سعدی است که یک بار در سال ۷۲۶ و بار دوم در سال ۷۳۴ هجری به این کار مبادرت نمود. در این نسخه، گلستان در ابتدای کتاب کلیات قرار گرفتهاست و هرچند که بعدها در نسخه ای که برای اکبر شاه، یکی از امپراتوران گورکانی در هند آماده شد، بوستان قبل از گلستان آمد،[۶] اما ترتیب قرار گرفتن فصول مختلف کلیات سعدی در بیشتر نسخههای بعدی، کم و بیش از همین نسخه اقتباس شدهاست.
نسخه خطی قدیمی دیگری که از کلیات سعدی موجود است، در سال ۷۶۶ هجری به خط محمد بن عبداللطیف عقاقیری، از شاگردان با واسطه سعدی و بهفاصله حدوداً ۷۰ سال پس از درگذشت وی نوشته شدهاست. این نسخه، قدیمیترین نسخه از کلیات سعدی در گنجینه کتب خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی است. تقریباً به همین قدمت، نسخه خطی دیگری از کلیات سعدی در سال ۷۷۰ هجری به دستور تورانشاه و به خط حسن الحافظ نوشتهشد که در مرکز میکروفیلم دهلی نو نگهداری میشود.
چاپ و ترجمه
تصحیح
تاکنون نسخههای تصحیحشده متعددی از گلستان -چه بهصورت مستقل و چه در قالب کلیات سعدی– آماده و منتشر شدهاست. اولین کتاب تصحیحشده گلستان در سال ۱۳۱۰ توسط عبدالعظیم قریب آماده و منتشر شد. اولین نسخه تصحیحشده کلیات سعدی نیز در سال ۱۳۱۶ توسط محمدعلی فروغی منتشر گردید که تا سالها بهعنوان مهمترین منبع ارجاع به آثار سعدی محسوب میشد. بعداً، نسخههای دیگر از این کتاب توسط محققان دیگر ازجمله سعید نفیسی، محمدجواد مشکور، خلیل خطیب رهبر و بهاءالدین خرمشاهی تصحیح شد. اما معتبرترین نسخه گلستان به تصحیح غلامحسین یوسفی است که مبنای آن هفده نسخه خطی و نسخههای چاپی معتبر بود. با این حال، این تصحیح نیز نظرات همه منتقدان را برآورده نکرد و بعد از آن دست کم یک نسخه تصحیحشده دیگر از کلیات سعدی در سال ۱۳۷۵ توسط بهاءالدین خرمشاهی عرضه گردید.
چاپ
نخستین نسخه چاپی از گلستان در سال ۱۶۵۱میلادی در آمستردام و به زبان لاتین توسط Gentius منتشر شد. با این حال، تا اوایل قرن نوزدهم میلادی که نسخههایی از کلیات در کلکتهٔ هند منتشر شد، خبری از چاپ گلستان یا کلیات سعدی در کشورهای اسلامی نبود. کتاب گلستان یکی از نخستین کتابهای فارسی است که با استفاده از ماشین چاپ منتشر شده. این کتاب نخستین بار در سال ۱۸۲۴ میلادی در تبریز و بعد از آن در سال ۱۸۴۷ در تهران به چاپ رسید. در این سده همچنین نسخههایی از گلستان در استانبول، قاهره، پاریس، لایپزیک، برلین، انگلستان و بیش از صد مرتبه در هندوستان چاپ شد.
ترجمه
در امپراتوری عثمانی، علاوه بر شرحها، دست کم هفت ترجمهٔ ترکی از گلستان انجام شده که قدیمیترین آنها مربوط به سال ۱۳۹۱ میلادی است.
نخستین ترجمهٔ گلستان به زبانهای غربی در سال ۱۶۳۴ میلادی انجام شد. در این سال، آندره دوریه گلستان را بهصورت ناقص به فرانسوی ترجمه کرد.[۶] مطابق فهرست مندرج در کتاب کتابشناسی ادبیات فارسی در زبان فرانسه، این کتاب تاکنون نُه بار بهطور کامل به زبان فرانسه ترجمه شدهاست. معروفترین مترجمان آن عبارتند از نیکول سِمله (به فرانسوی: N.Sémelet)، شارل دفرمری (به فرانسوی: Ch. Defrémery)، فرانتس توسن (به فرانسوی: Franz Toussaint)، عمر علی شاه (به فرانسوی: Omar Ali Shah) و ژاک موریس گودن (به فرانسوی: J. -M. Gaudin).
در سال ۱۶۵۱میلادی، ترجمه لاتین از گلستان منتشر شد. این ترجمه توسط جرج جنتیوس (Georgius Gentius) انجام شد.
در سال ۱۶۵۴، آدام اولئاریوس که زبان فارسی را در ایران آموخته بود، به کمک یک ایرانی به نام حقوردی، ترجمهٔ کاملی از گلستان را به زبان آلمانی منتشر کرد. پس از آن، فریدریش روکرت نیز در سال ۱۸۴۷ میلادی این کتاب را بهصورت منظوم به آلمانی ترجمه کرد. اما ترجمه او نیم قرن بعد؛ یعنی در سال ۱۸۹۵ منتشر شد.
نخستین ترجمهٔ کامل از گلستان به زبان انگلیسی، از آنِ سر ریچارد فرانسیس برتون است در سال ۱۸۸۸ میلادی. اما قبل از آن ترجمههای آزادی از بخشهایی از گلستان به انگلیسی صورت گرفته بود که نخستینِ آنها به قلمِ استفان سولیوان (Stephen Sullivan) در سال ۱۷۷۴ انجام شد. پس از آن فرانسیس گلادوین و جیمز راس نیز ترجمه ای آزاد از آن به زبان انگلیسی منتشر نمودند. جیمز راس برای این ترجمه از نسخهٔ لاتین کتاب با نامِ Gentius استفاده کرد. در سال ۱۸۴۳ رالف امرسون، شاعر آمریکایی یک نسخه ترجمه شده از گلستان با توجه به ادبیات آمریکایی تهیه کرد و آن را یکی از کتابهای مقدس قلمداد کرد.
علاوه بر این، گلستان در قرن نوزدهم چندین بار به زبانهای هندی، اردو، عربی، لهستانی، چکی، روسی، پرونسی و رومانیایی ترجمه شد.
ساختار و محتوا
این کتاب به نثر آهنگین و آمیخته با نظم و در هشت فصل (اصطلاحاً هشت باب) نوشته شدهاست. هشت باب گلستان عبارتند از: «سیرت پادشاهان»، «اخلاق درویشان»، «فضیلت قناعت»، «فوائد خاموشی»، «عشق و جوانی»، «ضعف و پیری»، «تأثیر تربیت»، و «آداب صحبت». گلستان یکی از تأثیرگذارترین کتابهای نثر در ادبیات فارسی است
این کتاب، مجموعهای از حکایتهای مستقل و حاوی اندرزها و جملههای قصار است. اما هنر داستانگویی و ایجاز نگارنده، مانع از آن میشود که وجه تعلیمی آن باعث ملالت خواننده شود. سعدی در گلستان، از پرداختن به تاریخنگاری و تذکرهنویسی پرهیز میکند و صرفاً به بیان امور مربوط به زندگی و منش اشخاص میپردازد. کتاب گلستان را میتوان گزارش سعدی از جامعه زمان خود دانست، که در آن اوضاع فرهنگی و اجتماعی مردم به صورت واقعی به تصویر کشیده شدهاست.
حکایتهای گلستان، فراخور موضوع، کوتاه یا بلند میشود. در برخی از حکایتها شخصیتهای خیالی یا واقعی ثالثی وجود دارند و ایفای نقش میکنند؛ اما در برخی از حکایتها، نگارنده حاضر و ناظر است. برخی از این رخدادها، رخدادهای واقعی زندگی او و برخی صرفاً رخدادهای تخیلی است
دیباچه
سعدی در دیباچهٔ کتاب، چراییِ نگارشِ آن و زمانِ نگارش را با گفتاری فاخر، شیرین، و روان بازگو میکند. او در دیباچه، کتابِ گلستان را «گلستانی راستین» میشمارد که سرما و گرمایِ روزگار بر آن تأثیری ندارد و چنین میگوید:
برای نُزهَتِ ناظران و فُسحَتِ حاضران، کتابِ گلستانی توانم تصنیف کردن، که بادِ خزان را بر ورقِ او دستِ تَطاوُل نباشد و گردشِ زمان، عیشِ رَبیعش را به طَیشِ خَریف مبدّل نکند.
به چه کار آیدت ز گُل طَبَقی | | از گلستانِ من ببَر ورقی |
گُل همین پنج روز و شش باشد | | وین گلستان همیشه خوش باشد |
ویژگیها آهنگ
در بررسی سبک گلستان، نخستین ویژگی قابل توجه، آهنگین بودن و موسیقی کلام است. دلیل این آهنگین بودن را برخی از پژوهشگران، «موزون بودن» پارههای جملهها دانستهاند. مثلاً محمدتقی بهار در کتاب سبکشناسی نوشتهاست که با پس و پیشکردن بعضی از کلمهها و فعلها در گلستان میتوان مصراعهای شعری استخراج کرد. همچنین جلالالدین همایی معتقد است که سعدی کلمات خود را طوری انتخاب کردهاست که ترکیب آنها، طنین موسیقی ایجاد میکند و در اثر همین خاصیت، از جملههای نثرش، مصراعهای شعر با وزن عروضی استخراج میشود. ضیاء موحد معتقد است که سعدی با توالی هجاهای بلند و کوتاه –که الزاماً منطبق بر وزنهای عروضی نیستند– و با کوتاه و بلند کردن جملهها، باعث آهنگین شدن گلستان شدهاست.
نمونههایی از نثر گلستان سعدی
سعدی در گلستان. از یک نسخهٔ خطیِ مغولی از گلستان.
- منت خدای را، عَزَّ وَ جَلّ، که طاعتش موجبِ قُربت است و به شُکر اندرش مزیدِ نعمت. هر نفَسی که فرومیرود مُمِدّ حیات است و چون برمیآید مفرِّح ذات؛ پس در هر نفَس دو نعمت موجود است و بر هر نعمت شُکری واجب.
- دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بیفایده کردند؛ یکی آنکه اندوخت و نخورد، و دیگری آنکه آموخت و نکرد.
- سه چیز پایدار نمانَد: مالِ بی تجارت و علمِ بی بحث و مُلکِ بی سیاست.
- دشمنی ضعیف که در طاعت آید و دوستی نماید؛ بدان! مقصود وی جز آن نیست که دشمنی قوی گردد؛ و گفتهاند بر دوستیِ دوستان اعتماد نیست، تا به تملقِ دشمنان چه رسد! و هرکه دشمنِ کوچک را حقیر میدارد، بدان مانَد که آتشِ اندک را مُهمل میگذارد.
آثار تقلیدی از گلستان
پس از سعدی، گلستان تأثیر قابل توجهی بر ادبیات فارسی گذاشت و آثار متعددی با تأثیرپذیری از شکل و فرم گلستان (حکایات پندآموز در قالب نثر مسجع آمیخته با نظم) یا تأثیرپذیری از موضوع و محتوای گلستان خلق شد. دست کم ۶۴ اثر که به تقلید از گلستان نگاشتهشده، فهرست شدهاست. برخی از مهمترین این آثار عبارتند از:
- بهارستان جامی
- پریشان قاآنی
- روضه خلد یا خارستان مجدالدین خوافی
- نگارستان معینالدین جوینی
- اخلاقالاشراف عبید زاکانی
- منشآت قائم مقام فراهانی
- مزعفر و بغرا ابواسحاق اطمعه
- چهار عنصر بیدل دهلوی
- نکات بیدل دهلوی
- رقعات بیدل دهلوی
- جامع الاسرار نورعلیشاه اصفهانی
- گلستان شوریده شیرازی
- ترجمه میرزاحبیب اصفهانی از کتاب سرگذشت حاجی بابای اصفهانی اثر جیمز موریه
- کاروان فریدون توللی
- تفاصیل فریدون توللی
+++
++++++++++++++++++++++++
نگارخانه
- مینیاتورِ نشاندهندهٔ سعدی از کتابِ گلستانِ سعدی
- حکایتی از گلستان سعدی، اثر محمدرضا قربانی
- حکایت غلام و کشتی، اثر محمدرضا قربانی
- حکایت درویش و کاروان، اثر محمدرضا قربانی
- حکایت درویش و لشکری، اثر محمدرضا قربانی
- حکایت شاهزاده و غلام، اثر محمدرضا قربانی
پیوند به بیرون
+++
بوستان سعدی روخوانی کامل بوستان سعدی به خوانش حمیدرضا محمدی HRM Ganjoor
+++Hassan khajeh Abdollahi
نمایش این فیلم از تمام شبکه های تلوزیونی و ماهواره ای آزاد است. مدیران شبکه ها در صورت ترید می توانند با تهیه کننده تماس بگیرند
+++زندگی نامه سعدی – بخش اول تا سوم – راوی استاد بهروز رضوی شعر و نوا
شکسپیر و سعدی – انگلیسی Dr. Hossein Elahi Ghomshei
سعدی شیرین سخن – جلسه1مدرسه مولانا جلال الدین School of Rumiسعدی شیرین سخن – جلسه 2مدرسه مولانا جلال الدین School of Rumiسعدی شیرین سخن – جلسه 3 مدرسه مولانا جلال الدین School of Rumi
++Dr. Hossein Elahi Ghomshei شکسپیر و سعدی 1شکسپیر و سعدی 2 Dr. Hossein Elahi Ghomshei
++
زندگی نامه سعدی از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابومحمّد مُشرفالدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسیگوی ایرانی است. اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی بهطور مطلق، «استاد» دادهاند. او در نظامیهٔ بغداد، که مهمترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب میآمد، تحصیل و پس از آن بهعنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود شیراز، برگشت و تا پایان عمر در آنجا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شدهاست که به سعدیه معروف است.
بیشتر عمر او مصادف با حکومت اتابکان فارس در شیراز و همزمان با حمله مغول به ایران و سقوط بسیاری از حکومتهای وقت نظیر خوارزمشاهیان و عباسیان بود. البته سرزمین فارس، به واسطهٔ تدابیر ابوبکر بن سعد، ششمین و معروفترین اتابکان سَلغُری شیراز، از حملهٔ مغول در امان ماند. همچنین قرن ششم و هفتم هجری مصادف با اوجگیری تصوف در ایران بود و تأثیر این جریان فکری و فرهنگی در آثار سعدی قابل ملاحظه است. نظر اغلب سعدیپژوهان بر این است که سعدی تحت تأثیر آموزههای مذهب شافعی و اشعری و بنابراین تقدیرگرا است. در مقابل، نشانههایی از ارادت وی به خاندان پیامبر اسلام مشاهده میشود. سعدی بیش از آن که تابع اخلاق بهصورت مطلق و فلسفی آن باشد، مصلحتاندیش است و ازینرو اصولاً نمیتواند طرفدار ثابت و بیچونوچرای قاعدهای باشد که احیاناً در جای دیگری آن را بیان کردهاست. برخی از نوگرایان معاصر ایران آثار او را غیراخلاقی، بیارزش، متناقض و ناهماهنگ قلمداد کردهاند.
سعدی تأثیر انکارناپذیری بر زبان فارسی گذاشتهاست؛ بهطوریکه شباهت قابل توجهی بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد. آثار او مدتها در مدرسهها و مکتبخانهها بهعنوان منبع آموزش زبان و ادبیات فارسی تدریس میشده و بسیاری از ضربالمثلهای رایج در زبان فارسی از آثار وی اقتباس شدهاست. او برخلاف بسیاری از نویسندگان معاصر یا پیش از خود، سادهنویسی و ایجاز را در پیش گرفت و توانست – حتی در زمان حیاتش – شهرت زیادی به دست آورد. آثار سعدی در اصطلاح سهل ممتنع (سادهٔ دشوار) است و در آنها نکتهسنجی و طنز آشکار یا پنهان ملاحظه میشود.
آثار وی در کتاب کلیات سعدی، شامل گلستان به نثر، کتاب بوستان در قالب مثنوی و نیز غزلیات، گردآوری شدهاست. علاوه بر این او آثاری در سایر قالبهای ادبی نظیر قصیده، قطعه، ترجیعبند و تکبیت به زبان فارسی و عربی نیز دارد. غزلیات سعدی، اغلب عاشقانه و توصیفکنندهٔ عشق زمینی است؛ هرچند که وی غزلیات پندآموز و عارفانه نیز سرودهاست. گلستان و بوستان بهعنوان کتابهای اخلاقی شناخته میشوند و علاوه بر فارسیزبانان، بر اندیشمندان غربی از جمله ولتر و گوته نیز تأثیرگذار بودهاند.
سعدی در زمان حیات شهرت فراوانی داشت. آثار او حتی در هندوستان، آسیای صغیر و آسیای میانه به زبان فارسی یا به صورت ترجمه در دسترس مخاطبانش قرار داشت. او نخستین شاعر ایرانی است که آثارش به یکی از زبانهای اروپایی ترجمه شدهاست. بسیاری از شاعران و نویسندگان فارسیزبان از سبک وی تقلید کردهاند. حافظ از جمله شاعرانی بوده که تحت تأثیر سبک سعدی به سرودن غزل پرداختهاست. در ادبیات معاصر نیز نویسندگانی مانند محمدعلی جمالزاده و ابراهیم گلستان از او تأثیر پذیرفتهاند. آثار سعدی بعدها به موسیقی هم راه پیدا کرد و بسیاری از غزلهای او را خوانندگانی چون تاج اصفهانی، محمدرضا شجریان و غلامحسین بنان خواندند. بهمنظور تجلیل از سعدی، اول اردیبهشت، روز آغاز نگارش کتاب گلستان، در ایران روز سعدی نامگذاری شدهاست.
+++++++
گلستان سعدی شیرازی ویکی دُرج، کتابخانه آزاد شعر پارسی http://www.wikidorj.com/1FBK.ashx
مقدمه
باب اول – در سیرت پادشاهان
باب دوم – در اخلاق درویشان
باب سوم – در فضیلت قناعت
باب چهارم – در فوائد خاموشی
باب پنجم – در عشق و جوانی
باب ششم – در ضعف و پیری
باب هفتم – در تأثیر تربیت
باب هشتم – در آداب صحبت
+++++++++
ویکی دُرج، کتابخانه آزاد شعر پارسی http://www.wikidorj.com/Saadi.ashx
سعدی شیرازیابومحمد مُصلِح بن عَبدُالله مشهور به سعدی شیرازی و مشرف الدین (۶۰۶ – ۶۹۱ هجری قمری) شاعر و نویسندهٔ پارسیگوی ایرانی است. شهرت او بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. مقامش نزد اهل ادب تا بدانجاست که به وی لقب استاد سخن دادهاند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات وی است.
زندگی ¶
سعدی در شیراز زاده شد. پدرش در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس شاغل بود. سعدی کودکی بیش نبود که پدرش در گذشت. در دوران کودکی با علاقه زیاد به مکتب میرفت و مقدمات علوم را میآموخت. هنگام نوجوانی به پژوهش و دین و دانش علاقه فراوانی نشان داد. اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان غیاثالدین، برادر جلال الدین خوارزمشاه به شیراز (سال ۶۲۷) سعدی راکه هوایی جز کسب دانش در سر نداشت برآن داشت دیار خود را ترک نماید.سعدی در حدود ۶۲۰ یا ۶۲۳ قمری از شیراز به مدرسهٔ نظامیهٔ بغداد رفت و در آنجا از آموزههای امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان غزالی را «امام مرشد» مینامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهابالدین عمر سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت.این شهاب الدین عمر سهروردی را نباید با شیخ اشراق، یحیی سهروردی، اشتباه گرفت.معلم احتمالی دیگر وی در بغداد ابوالفرج بن جوزی (سال درگذشت ۶۳۶) بودهاست که در هویت اصلی وی بین پژوهندگان (از جمله بین محمد قزوینی و محیط طباطبایی) اختلاف وجود دارد. پس از پایان تحصیل در بغداد، سعدی به سفرهای گوناگونی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثار خود اشاره کردهاست. در این که سعدی از چه سرزمینهایی دیدن کرده میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمیتوان بسنده کرد و به نظر میرسد که بعضی از این سفرها داستانپردازی باشد (موحد ۱۳۷۴، ص ۵۸)، زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به عراق، شام و حجاز سفر کرده است و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنین، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده باشد.
آرامگاه سعدی واقع در شیرازسعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفیف مجاور شد. حاکم فارس در این زمان اتابک ابوبکر بن سعد زنگی(۶۲۳-۶۵۸) بود که برای جلوگیری از هجوم مغولان به فارس به آنان خراج میداد و یک سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان (در ۴ صفر ۶۵۶) به آنان کمک کرد. در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران وی سعدی مقامی ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعد بن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت. سعدی بوستان را که سرودنش در ۶۵۵ به پایان رسید، به نام بوبکر سعد کرد. هنوز یکسال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکر بن زنگی نگاشت و خود در دیباچه گلستان میگوید. هنوز از گلستان بستان یقینی موجود بود که کتاب گلستان تمام شد.
سعدی جهانگردی خود را در سال ۱۱۲۶ آغاز نمود و به شهرهای خاور نزدیک و خاور میانه، هندوستان، حبشه، مصر و شمال آفریقا سفر کرد(این جهانگردی به روایتی سی سال به طول انجامید)؛ حکایتهایی که سعدی در گلستان و بوستان آوردهاست، نگرش و بینش او را نمایان میسازد. وی در مدرسه نظامیه بغداد دانش آموخته بود و در آنجا وی را ادرار بود. در سفرها نیز سختی بسیار کشید، او خود گفتهاست که پایش برهنه بود و پاپوشی نداشت و دلتنگ به جامع کوفه درآمد و یکی را دید که پای نداشت، پس سپاس نعمت خدایی بداشت و بر بی کفشی صبر نمود. آن طور که از روایت بوستان برمی آید، وقتی در هند بود، سازکار بتی را کشف کرد و برهمنی را که در آنجا نهان بود در چاله انداخت و کشت؛ وی در بوستان، این روش را در برابر همه فریبکاران توصیه کردهاست. حکایات سعدی عموماً پندآموز و مشحون از پند و و پارهای مطایبات است. سعدی، ایمان را مایه تسلیت میدانست و راه التیام زخمهای زندگی را محبت و دوستی قلمداد میکرد. علت عمر دراز سعدی نیز ایمان قوی او بود.
اختلاف نظر در تاریخ تولد و فوت ¶
بر اساس تفسیرها و حدسهایی که از نوشتهها و سرودههای خود سعدی در گلستان و بوستان میزنند، و با توجه به این که سعدی تاریخ پایان نوشته شدن این دو اثر را در خود آنها مشخص کردهاست، دو حدس اصلی در زادروز سعدی زده شدهاست. نظر اکثریت مبتنی بر بخشی از دیباچهٔ گلستان است (با شروع «یک شب تأمل ایام گذشته میکردم») که براساس بیت «ای که پنجاه رفت و در خوابی» و سایر شواهد این حکایت، سعدی را در ۶۵۶ قمری حدوداً پنجاهساله میدانند و در نتیجه تولد وی را در حدود ۶۰۶ قمری میگیرند. از طرف دیگر، عدهای، از جمله محیط طباطبایی در مقالهٔ «نکاتی در سرگذشت سعدی»، بر اساس حکایت مسجد جامع کاشغر از باب پنجم گلستان (با شروع «سالی محمد خوارزمشاه، رحمت الله علیه، با ختا برای مصلحتی صلح اختیار کرد») که به صلح محمد خوارزمشاه که در حدود سال ۶۱۰ بودهاست اشاره میکند و سعدی را در آن تاریخ مشهور مینامد، و بیت «بیا ای که عمرت به هفتاد رفت» از اوائل باب نهم بوستان، نتیجه میگیرد که سعدی حدود سال ۵۸۵ قمری، یعنی هفتاد سال پیش از نوشتن بوستان در ۶۵۵ قمری، متولد شدهاست. بیشتر پژوهندگان (از جمله بدیعالزمان فروزانفر در مقالهٔ «سعدی و سهروردی» و عباس اقبال در مقدمه کلیات سعدی) این فرض را که خطاب سعدی در آن بیت بوستان خودش بودهاست، نپذیرفتهاند. اشکال بزرگ پذیرش چنین نظری آن است که سن سعدی را در هنگام مرگ به ۱۲۰ سال میرساند. حکایت جامع کاشغر نیز توسط فروزانفر و مجتبی مینوی داستانپردازی دانسته شدهاست، اما محمد قزوینی نظر مشخصی در این باره صادر نمیکند و مینویسد «حکایت جامع کاشغر فیالواقع لاینحل است». محققین جدیدتر، از جمله ضیاء موحد (موحد ۱۳۷۴، صص ۳۶ تا ۴۲)، کلاً این گونه استدلال در مورد تاریخ تولد سعدی را رد میکنند و اعتقاد دارند که شاعران کلاسیک ایران اهل «حدیث نفس» نبودهاند بنابراین نمیتوان درستی هیچیک از این دو تاریخ را تأیید کرد.
آثار ¶
از سعدی، آثار بسیاری در نظم و نثر برجای ماندهاست:
1. بوستان: کتابیاست منظوم در اخلاق.
2. گلستان: به نثر مسجع
3. دیوان اشعار: شامل غزلیات و قصاید و رباعیات و مثنویات و مفردات و ترجیعبند و غیره (به فارسی) و چندین قصیده و غزل عربی.
الف. صاحبیه: مجموعه چند قطعه فارسی و عربیاست که سعدی در ستایش شمسالدین صاحب دیوان جوینی، وزیر اتابکان سرودهاست.
ب. قصاید سعدی: قصاید عربی سعدی حدود هفتصد بیت است که بیشتر محتوای آن غنا، مدح، اندرز و مرثیهاست. قصاید فارسی در ستایش پروردگار و مدح و اندرز و نصیحت بزرگان و پادشاهان آمدهاست.
ج. مراثی سعدی:قصاید بلند سعدی است که بیشتر آن در رثای آخرین خلیفه عباسی المستعصم بالله سروده شدهاست و در آن هلاکوخان مغول را به خاطر قتل خلیفه عباسی نکوهش کردهاست.سعدی چند چکامه نیز در رثای برخی اتابکان فارس و وزرای ایشان سرودهاست.
د. مفردات سعدی:مفردات سعدی شامل مفردات و مفردات در رابطه با پند و اخلاق است.
4. رسائل نثر:
الف. کتاب نصیحةالملوک
ب. رساله در عقل و عشق
ج. الجواب
د. در تربیت یکی از ملوک گوید
ه. مجالس پنجگانه
5. هزلیات سعدی
آرامگاه ¶
سعدی در خانقاهی که اکنون آرامگاه اوست و در گذشته محل زندگی او بود، به خاک سپرده شد که در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا است. این مکان در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا میگذرانده و سپس در همانجا دفن شدهاست. برای اولین بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس الدین محمد صاحبدیوانی وزیر معروف آباقاخان، مقبرهای بر فراز قبر سعدی ساخته شد. در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ ویران گردید و اثری از آن باقی نماند. تا این که در سال ۱۱۸۷ ه.ق. به دستور کریمخان زند، عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر فراز مزار شیخ بنا شد که شامل ۲ طبقه بود. طبقه پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع میشد. در دو طرف راهرو دو اطاق کرسی دار ساخته شده بود. در اطاقی که سمت شرق راهرو بود، گور سعدی قرار داشت و معجری چوبی آن را احاطه کره بود. قسمت غربی راهرو نیز موازی قسمت شرقی، شامل دو اطاق میشد، که بعدها شوریده (فصیح الملک) شاعر نابینای شیرازی در اطاق غربی این قسمت دفن شد. طبقه بالای ساختمان نیز مانند طبقه زیرین بود، با این تفاوت که بر روی اطاق شرقی که قبر سعدی در آنجا بود، به احترام شیخ اطاقی ساخته نشده بود و سقف آن به اندازه دو طبقه ارتفاع داشت. بنای فعلی آرامگاه سعدی از طرف انجمن آثار ملی در سال ۱۳۳۱ ه-ش با تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در میان عمارتی هشت ضلعی با سقفی بلند و کاشیکاری ساخته شد. روبهروی این هشتی، ایوان زیبایی است که دری به آرامگاه دارد.
سکه های پانصد ریالی برنزی ایران از سال 1387 خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شده است .
++++++++++
گنجینهٔ گنجور نام کتاب: گلستان سعدی 23 عنوان با چاپ ها یا دستخط متفاوت در کتابخانه ها و موزه های دنیا
++++++
شعر فارسی : چرا باید سعدی بخوانیم؟ – معرفی سعدی – مدرسهی ادبیات
همهاش میگن سعدی شاعر خوبیه؛ اما کم دیدم که کسی بگه چرا سعدی شاعر خوبیه. پس واجب بود بهش پرداخته بشه و خودم آستین بالا زدم. در این ویدیو از سعدی شیرازی صحبت کردم. اولش یه توضیح مختصر و مفید دربارهی اندیشهی ادبی سعدی دادم. سپس دو بیت از سعدی رو مفصل شرح دادم تا نشون بدم چرا سعدی شاعر خوبیه و فقط به گفتهی دیگران اکتفا نکنیم. سعدی از شاعرهای بسیار خوب در ادبیات فارسیه. از طرف دیگه یکی از پیشروترین نثرنویسهای دوران خودش هم هست. اگه میخواین بیشتر از این شاعرو ادبیات فارسی یاد بگیرین، دیدن این ویدیورو در اولویت قرار بدین.
++++++++++
این سایت در دست ساخت و تکمیل است
+++++++
++++
شرح و تفسیر کلیات سعدی
غزلیات سعدی
سایر آثار سعدی شیرازی
++++++++++++
بیا تا برآریم دستی ز دل ++ که نتوان برآورد فردا ز گل
+++++++
++++++
Saadi Shirazi
From Wikipedia, the free encyclopedia https://wiki2.org/en/Saadi_(poet)
also known as Saadi of Shiraz (سعدی شیرازی, Saʿdī Shīrāzī; born 1210; died 1291 or 1292), was a major Persian poet and prose writer of the medieval period. He is recognized for the quality of his writings and for the depth of his social and moral thoughts. Saadi is widely recognized as one of the greatest poets of the classical literary tradition, earning him the nickname “Master of Speech” (استاد سخن ostâd-e soxan) or simply “Master” (استاد ostâd) among Persian scholars. He has been quoted in the Western traditions as well.[1]Bustan is considered one of the 100 greatest books of all time according to The Guardian.
Biography
Saadi was born in Shiraz, Iran, according to some, shortly after 1200, according to others sometime between 1213 and 1219. In the Golestan, composed in 1258, he says in lines evidently addressed to himself, “O you who have lived fifty years and are still asleep”; another piece of evidence is that in one of his qasida poems he writes that he left home for foreign lands when the Mongols came to his homeland Fars, an event which occurred in 1225.
In the Bustan and Golestan Saadi tells many colourful anecdotes of his travels, although some of these, such as his supposed visit to the remote eastern city of Kashgar in 1213, may be fictional.[15] The unsettled conditions following the Mongol invasion of Khwarezm and Iran led him to wander for thirty years abroad through Anatolia (where he visited the Port of Adana and near Konya met ghazi landlords), Syria (where he mentions the famine in Damascus), Egypt (where he describes its music, bazaars, clerics and elites), and Iraq (where he visits the port of Basra and the Tigris river). In his writings he mentions the qadis, muftis of Al-Azhar, the grand bazaar, music and art. At Halab, Saadi joins a group of Sufis who had fought arduous battles against the Crusaders. Saadi was captured by Crusaders at Acre where he spent seven years as a slave digging trenches outside its fortress. He was later released after the Mamluks paid ransom for Muslim prisoners being held in Crusader dungeons.
Saadi visited Jerusalem and then set out on a pilgrimage to Mecca and Medina.[16] It is believed that he may have also visited Oman and other lands in the south of the Arabian Peninsula.
Because of the Mongol invasions he was forced to live in desolate areas and met caravans fearing for their lives on once-lively silk trade routes. Saadi lived in isolated refugee camps where he met bandits, Imams, men who formerly owned great wealth or commanded armies, intellectuals, and ordinary people. While Mongol and European sources (such as Marco Polo) gravitated to the potentates and courtly life of Ilkhanate rule, Saadi mingled with the ordinary survivors of the war-torn region. He sat in remote tea houses late into the night and exchanged views with merchants, farmers, preachers, wayfarers, thieves, and Sufi mendicants. For twenty years or more, he continued the same schedule of preaching, advising, and learning, honing his sermons to reflect the wisdom and foibles of his people. Saadi’s works reflect upon the lives of ordinary Iranians suffering displacement, agony and conflict during the turbulent times of the Mongol invasion.
Saadi Shirazi is welcomed by a youth from Kashgar during a forum in Bukhara.
Saadi mentions honey-gatherers in Azarbaijan, fearful of Mongol plunder. He finally returns to Persia where he meets his childhood companions in Isfahan and other cities. At Khorasan Saadi befriends a Turkic Emir named Tughral. Saadi joins him and his men on their journey to Sindh where he meets Pir Puttur, a follower of the Persian Sufi grand master Shaikh Usman Marvandv.
He also refers in his writings about his travels with a Turkic Amir named Tughral in Sindh (Pakistan across the Indus and Thar), India (especially Somnath, where he encounters Brahmans), and Central Asia (where he meets the survivors of the Mongol invasion in Khwarezm). Tughral hires Hindu sentinels. Tughral later enters service of the wealthy Delhi Sultanate, and Saadi is invited to Delhi and later visits the Vizier of Gujarat. During his stay in Gujarat, Saadi learns more about the Hindus and visits the large temple of Somnath, from which he flees due to an unpleasant encounter with the Brahmans. Katouzian calls this story “almost certainly fictitious”.[18]
Saadi came back to Shiraz before 1257 CE / 655 AH (the year he finished composition of his Bustan). Saadi mourned in his poetry the fall of Abbasid Caliphate and Baghdad‘s destruction by Mongol invaders led by Hulagu in February 1258.
Works
Bustan And Gulistan
Main articles: Bustan and Gulistan
The first page of Bustan, from a Mughal manuscript.
Gulistan Saadi (Calligraphy of Golestan Saadi in Nastaliq script)
Sa’di’s best known works are Bustan (The Orchard) completed in 1257 and Gulistan (The Rose Garden) completed in 1258. Bustan is entirely in verse (epic metre). It consists of stories aptly illustrating the standard virtues recommended to Muslims (justice, liberality, modesty, contentment) and reflections on the behavior of dervishes and their ecstatic practices. Gulistan is mainly in prose and contains stories and personal anecdotes. The text is interspersed with a variety of short poems which contain aphorisms, advice, and humorous reflections, demonstrating Saadi’s profound awareness of the absurdity of human existence. The fate of those who depend on the changeable moods of kings is contrasted with the freedom of the dervishes.
Regarding the importance of professions Saadi writes:O darlings of your fathers, learn the trade because property and riches of the world are not to be relied upon; also silver and gold are an occasion of danger because either a thief may steal them at once or the owner spend them gradually; but a profession is a living fountain and permanent wealth; and although a professional man may lose riches, it does not matter because a profession is itself wealth and wherever you go you will enjoy respect and sit on high places, whereas those who have no trade will glean crumbs and see hardships.
Saadi is also remembered as a panegyrist and lyricist, the author of a number of odes portraying human experience, and also of particular odes such as the lament on the fall of Baghdad after the Mongol invasion in 1258. His lyrics are found in Ghazaliyat (Lyrics) and his odes in Qasa’id (Odes). He is also known for a number of works in Arabic.
In the Bustan, Saadi writes of a man who relates his time in battle with the Mongols:
In Isfahan I had a friend who was warlike, spirited, and shrewd….after long I met him: “O tiger-seizer!” I exclaimed, “what has made thee decrepit like an old fox?”
He laughed and said: “Since the days of war against the Mongols, I have expelled the thoughts of fighting from my head. Then did I see the earth arrayed with spears like a forest of reeds. I raised like smoke the dust of conflict; but when Fortune does not favour, of what avail is fury? I am one who, in combat, could take with a spear a ring from the palm of the hand; but, as my star did not befriend me, they encircled me as with a ring. I seized the opportunity of flight, for only a fool strives with Fate. How could my helmet and cuirass aid me when my bright star favoured me not? When the key of victory is not in the hand, no one can break open the door of conquest with his arms.
The enemy were a pack of leopards, and as strong as elephants. The heads of the heroes were encased in iron, as were also the hoofs of the horses. We urged on our Arab steeds like a cloud, and when the two armies encountered each other thou wouldst have said they had struck the sky down to the earth. From the raining of arrows, that descended like hail, the storm of death arose in every corner. Not one of our troops came out of the battle but his cuirass was soaked with blood. Not that our swords were blunt—it was the vengeance of stars of ill fortune. Overpowered, we surrendered, like a fish which, though protected by scales, is caught by the hook in the bait. Since Fortune averted her face, useless was our shield against the arrows of Fate
Other works
In addition to the Bustan and Gulistan, Saadi also wrote four books of love poems (ghazals), and number of longer mono-rhyme poems (qasidas) in both Persian and Arabic. There are also quatrains and short pieces, and some lesser works in prose and poetry. Together with Rumi and Hafez, he is considered one of the three greatest ghazal-writers of Persian poetry.
Bani Adam
Main article: Bani Adam
A copy of Saadi Shirazi’s works by the Bosniak scholar Safvet beg Bašagić (1870–1934)
Saadi is well known for his aphorisms, the most famous of which, Bani Adam, is part of the Gulistan. In a delicate way it calls for breaking down all barriers between human beings:
The original Persian text is as follows:
بنى آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوى بدرد آورَد روزگار
دگر عضوها را نمانَد قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
banī ādam a’zā-ye yekdīgar-and
ke dar āfarīn-aš ze yek gowhar-and
čo ‘ozvī be dard āvarad rūzgār
degar ‘ozvhā-rā na-mānad qarār
to k-az mehnat-ē dīgarān bīqam-ī
na-šāyad ke nām-at nahand ādamī
The literal translation of the above is as follows:
“The children of Adam are the members of each other,
who are in their creation from the same essence.
When day and age hurt one of these members,
other members will be left (with) no serenity.
If you are unsympathetic to the misery of others,
it is not right that they should call you a human being.”
The above version with yekdīgar “one another” is the usual one quoted in Iran (for example, in the well-known edition of Mohammad Ali Foroughi, on the carpet installed in the United Nations building in New York in 2005, on the Iranian (500 rials) coin since 1387 Solar Hijri calendar (i.e. in 2008), and on the back of the 100,000-rial banknote issued in 2010); according to the scholar Habib Yaghmai is also the only version found in the earliest manuscripts, which date to within 50 years of the writing of the Golestan. Some books, however, print a variation banī ādam a’zā-ye yek peykar-and (“The sons of Adam are members of one body”), and this version, which accords more closely with the hadith quoted below, is followed by most English translations.
The following translation is by H. Vahid Dastjerdi:
Adam’s sons are body limbs, to say;
For they’re created of the same clay.
Should one organ be troubled by pain,
Others would suffer severe strain.
Thou, careless of people’s suffering,
Deserve not the name, “human being”.
This is a verse translation by Ali Salami:
Human beings are limbs of one body indeed;
For, they’re created of the same soul and seed.
When one limb is afflicted with pain,
Other limbs will feel the bane.
He who has no sympathy for human suffering,
Is not worthy of being called a human being.
And by Richard Jeffrey Newman:
All men and women are to each other
the limbs of a single body, each of us drawn
from life’s shimmering essence, God’s perfect pearl;
and when this life we share wounds one of us,
all share the hurt as if it were our own.
You, who will not feel another’s pain,
you forfeit the right to be called human.
Secretary-General Ban Ki-moon said in Tehran: “[…] At the entrance of the United Nations there is a magnificent carpet – I think the largest carpet the United Nations has – that adorns the wall of the United Nations, a gift from the people of Iran. Alongside it are the wonderful words of that great Persian poet, Sa’adi”:
All human beings are members of one frame,
Since all, at first, from the same essence came.
When time afflicts a limb with pain
The other limbs at rest cannot remain.
If thou feel not for other’s misery
A human being is no name for thee. […]
According to the former Iranian Foreign Minister and Envoy to the United Nations, Mohammad Ali Zarif, this carpet, installed in 2005, actually hangs not in the entrance but in a meeting room inside the United Nations building in New York.
Bani Adam was used by the British rock band Coldplay in their song بنی آدم, with the title Bani Adam written in Persian script. The song is featured on their 2019 album Everyday Life.
Legacy and poetic style
Saadi distinguished between the spiritual and the practical or mundane aspects of life. In his Bustan, for example, spiritual Saadi uses the mundane world as a spring board to propel himself beyond the earthly realms. The images in Bustan are delicate in nature and soothing. In the Gulistan, on the other hand, mundane Saadi lowers the spiritual to touch the heart of his fellow wayfarers. Here the images are graphic and, thanks to Saadi’s dexterity, remain concrete in the reader’s mind. Realistically, too, there is a ring of truth in the division. The Sheikh preaching in the Khanqah experiences a totally different world than the merchant passing through a town. The unique thing about Saadi is that he embodies both the Sufi Sheikh and the travelling merchant. They are, as he himself puts it, two almond kernels in the same shell.
Saadi’s prose style, described as “simple but impossible to imitate” flows quite naturally and effortlessly. Its simplicity, however, is grounded in a semantic web consisting of synonymy, homophony, and oxymoron buttressed by internal rhythm and external rhyme.
Chief among these works is Goethe‘s West-Oestlicher Divan. Andre du Ryer was the first European to present Saadi to the West, by means of a partial French translation of Gulistan in 1634. Adam Olearius followed soon with a complete translation of the Bustan and the Gulistan into German in 1654.
In his Lectures on Aesthetics, Hegel wrote (on the Arts translated by Henry Paolucci, 2001, p. 155–157):
Pantheistic poetry has had, it must be said, a higher and freer development in the Islamic world, especially among the Persians … The full flowering of Persian poetry comes at the height of its complete transformation in speech and national character, through Mohammedanism … In later times, poetry of this order [Ferdowsi’s epic poetry] had a sequel in love epics of extraordinary tenderness and sweetness; but there followed also a turn toward the didactic, where, with a rich experience of life, the far-traveled Saadi was master before it submerged itself in the depths of the pantheistic mysticism taught and recommended in the extraordinary tales and legendary narrations of the great Jalal-ed-Din Rumi.
Alexander Pushkin, one of Russia’s most celebrated poets, quotes Saadi in his work Eugene Onegin, “as Saadi sang in earlier ages, ‘some are far distant, some are dead’.” Gulistan was an influence on the fables of Jean de La Fontaine. Benjamin Franklin in one of his works, DLXXXVIII A Parable on Persecution, quotes one of Bustan of Saadi’s parable, apparently without knowing the source. Ralph Waldo Emerson was also interested in Sadi’s writings, contributing to some translated editions himself. Emerson, who read Saadi only in translation, compared his writing to the Bible in terms of its wisdom and the beauty of its narrative.
The French physicist Nicolas Léonard Sadi Carnot‘s third given name is from Saadi’s name. It was chosen by his father because of his great interest toward Saadi and his poems, Lazare Carnot.
Voltaire was very thrilled with his works especially Gulistan, even he enjoyed being called “Saadi” in his friends’ circle.
U.S. President Barack Obama quoted the first two lines of this poem in his New Year’s greeting to the people of Iran on March 20, 2009, “But let us remember the words that were written by the poet Saadi, so many years ago: ‘The children of Adam are limbs to each other, having been created of one essence.’”
++++++
آیین بزرگداشت روز سعدی در سعدیه شیراز امین برنجکار + خبرگزاری مهر (MNA)
آئین بزرگداشت اول اردیبهشت روز سعدی شیرازی، با حضور آیت الله دژکام نماینده ولی فقیه در فارس و امام جمعه شیراز، منصور غلامی وزیر علوم، استاندار فارس و جمعی از مدیران ارشد استانی شامگاه یکشنبه اول اردیبهشت ۱۳۹۸ در سعدیه شیراز برگزار شد.
این سایت در دست ساخت و تکمیل است
++++++++
http://www.bookcity.org/detail/8768/root/344
ترجمهی ترکی رسالههای سعدی منتشر شد
آیدین فرنگی
بهتازگی دو کتاب، از مجموعهی کلیات سعدی، به ترکی ترجمه و در ترکیه منتشر شده است. نام یکی از این دو کتاب «پنج مجلس و رسالهی عقل و عشق» است و دیگری «پندهایی به فرمانروایان، نصیحتالملوک، پندنامهی سعدی خطاب به اَباقاخان؛ و تقریراتِ ثلاثه».
مترجم هر دو کتاب تورقای شفق است. بنابر آنچه در آغاز کتابها آمده، وی در استان هاتای ترکیه در شهرستان یایلاداغی به دنیا آمده، در دانشکدهی ادبیات دانشگاه استانبول کارشناسی زبان و ادبیات ترکی گرفته، سپس به ایران آمده، در دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران سطحهای فوقلیسانس و دکتری را پشت سر گذاشته و اکنون در دانشگاه مدنیّت استانبول در بخش ادبیات و زبانهای شرقی به فعالیت علمی اشتغال دارد.
دیباچههای هر دو کتاب که در معرفی سعدی نوشته شدهاند، یکی است. در اینجا ضمن گزارشی از دیباچه، برگردان مواردی که میتواند برای خوانندهی ایرانی تازگی داشته باشد، ارائه میشود: بخش نخست دیباچه به زندگی سعدی میپردازد و بخش دوم به آثار وی. در بخش مربوط به گلستان آمده است: «گلستان چندین بار به ترکی ترجمه و شرحهایی چند به ترکی دربارهاش نوشته شده است. محمود بن قاضیِ مانیاس، شاهدی ابراهیم دده، شمعی، سودی بوسنوی، عیشی محمدافندی، هواییِ بوسنوی، شیخالاسلام خواجهزاده اسدافندی، حسن رضاافندی، باباداغی ابراهیمافندی، احمد صائب عزت، محمد سعید (مُلستان)، طیار (رهبرِ گلستان)، نیگدهلی حقی اراوغلو، کیلیسلی رفعت، حکمت ایلآیدین، یعقوب نجفزاده، محمد قانار، عدنان قارااسماعیلاوغلو و حجابی قیرلانقیچ به ترجمه و شرح گلستان پرداختهاند. علاوه بر اینها ناشران بسیاری بدون ذکر نام مترجم، و با اکتفا کردن به تعبیر «به کوششِ …» به بازنشر برگردانهای ترکی گلستان اقدام کردهاند.»
اما بوستان: خواجه مسعود بن احمد در سال ۷۵۵ ق./ ۱۳۵۴ م. نخستین بار بوستان را به ترکی برگرداند. این برگردان که نامش «فرهنگنامهی سعدی» است در همان وزن بوستان و در ۱۰۷۳ بیت سروده شده است. سروُری، شمعی، سودی و هوایی مصطفی چلبی به ترکی شرحهایی بر بوستان نوشتهاند. امروز معروفترین ترجمههای ترکی بوستان متعلق هستند به کیلیسلی رفعت بیلگه، حکمت ایلآیدین و حجابی قیرلانقیچ.
مترجم در بخش بعدی به معرفی رسالههای سعدی بر اساس تصحیح محمدعلی فروغی پرداخته و در ادامه به مقالهی محمود فتوحی، استاد دانشگاه فردوسی، دربارهی رسالههای سعدی اشاره کرده است.
نام ترکی کتابها Beş Meclis ve Akıl ve Aşk Risalesi و Hükümdarlara Öğütler است و ناشر هر دو، انتشارات «بویوین آیِ» (BÜYÜYN AY) استانبول. این آثار پیشتر به ترکی ترجمه نشده بودند. کتاب نخست در ۱۰۳ صفحه و کتاب دوم در ۱۰۰ صفحهی قطع پالتویی منتشر شده است.
در هر دو کتاب پس از دیباچهی مترجم، گفتاری نیز با عنوان «شیخ سعدی» به قلم حسین دانش آمده است. بنابر آنچه در پانوشت این گفتار آمده، متن یادشده از کتاب «سرآمدانِ سخن» برداشته و ساده شده است. کتاب سرآمدان سخن در ۱۳۲۷ ق. در استانبول و در چاپخانهی خیریّه و شرکا (مطبعهی خیریه و شرکاسی) منتشر شده است.
+++++++++++
+++++++++++
+++++++
++++++
سعدیه شیراز و دانستنی ها جذاب آرامگاه سعدی https://hotelyar.com/mag/travel-to-iran
شیراز، شهر ادب و هنر و سرشار از مکان های برجسته برای گردشگری و ثبت خاطراتی فوق العاده می باشد. در بین تمام مکان های دیدنی و گردشگری شهر شیراز، آرامگاه سعدی معروف به سعدیه یکی از دیدنی های خاص و جذاب شهر شیراز است.
+++++
دیدنی های زیبا و چشم نواز “آرامگاه سعدی” در شیراز + تصاویر
سعدیه از مکان های دلنواز شهر شیراز است که سالانه تعداد زیادی توریست و بازدیدکننده دارد و “آرامگاه سعدی” با الهام از معماری سنتی ایرانی ساخته شده است.
آغاز دهه سوم سعدی شناسی در ایران/ حق بزرگ سعدی بر مردم و کشور
دهه سوم سعدی شناسی در حالی آغاز میشود که از این رهگذر میتوان از یکسو داشتهها و کاستیهای این عرصه را به داوری نشست و از سوی دیگر شعله سعدی پژوهی را پرفروغتر کرد.
خبرگزاری مهر– گروه استانها: امروز اول اردیبهشتماه در آستانه آغاز بیست و یکمین سال بزرگداشت سعدی تدقیق در آرا و اندیشههای شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی بیشازپیش نیاز جامعه جهانی است.
اکنون در سال ۱۳۹۶ دو دهه پس از نامگذاری اول اردیبهشتماه به نام «یاد روز سعدی» همزمان با شیراز و برخی شهرهای ایران، در بسیاری از کشورها دوستدارانش این روز را پاس داشته و از خوان حکمت، عشق، پند و زیباییهای آثار او خوشهها میچینند.
برگزاری پیاپی یادروز سعدی فرصت مغتنمی است که بتوان از یکسو داشتهها و کاستیهای این عرصه را در هرسال به داوری نشست و از سوی دیگر شعله سعدی پژوهی را پرفروغتر کرد تا در آیندهای نهچندان دور شاهد آفرینش آثار گرانسنگی در این عرصه بود.
از سال ۱۳۸۵ تا پارسال که «دهه سعدی شناسی» سامان یافت، پژوهشها و ترویج آثار سعدی شتاب و کیفیتی درخور جایگاه و منزلت استاد سخن یافت و در این ۱۰ سال، هر نوبت یادواره شیخ اجل به موضوعی خاص پرداخته شد و به اهتمام سعدی پژوهان، استادان تاریخ و ادبیات دانشگاهها و مراکز علمی و مرکز سعدی شناسی و بنیاد فارس شناسی به همراه نهادهای متعهد به فرهنگ آثار مکتوب، مقالات، پایاننامهها و رسالههایی در پیوند با موضوع هرسال سعدی پژوهی تهیه و منتشر شد.
در دهه یادشده که با «دوران شناسی سعدی» در سال ۱۳۸۵ آغاز شد از سال ۸۶ تا آغاز دهه ۹۰ خورشیدی زندگی، اندیشه، زبان و شخصیت سعدی، گلستان، بوستان و غزلیات(نسخهشناسی، تحلیل معنوی، فرم و زبان، صنایع ادبی، زیباییشناسی و…) مورد تأکید نشستهای سالانه یادروز سعدی قرار گرفت.
از آغاز دهه ۹۰ که قصاید، مجالس، قطعات، هزلیات و…(نسخهشناسی، تحلیل معنوی، فرم و زبان، صنایع ادبی، زیباییشناسی و…) موضوع یادروز سعدی قرار گرفت، بهنوبت در سالهای بعد این بزرگداشت با موضوعی خاص به استقبال آرا و اندیشههای سعدی شناسان، استادان ادبیات و دوستداران ادب و فرهنگ ایران و جهان رفت تا سال گذشته که «سعدی در حدیث دیگران و دیگران در حدیث سعدی» موضوع این بزرگداشت قرار گرفت.
طی سالهای ۹۱ تا ۹۴ نسخهشناسی آثار سعدی و انتشار کلیات سعدی به تصحیح سعدی پژوهان برجسته کشور بهعنوان نسخه اصلی پژوهشهای «سعدی شناسی و نسخ مرکز سعدی شناسی»، «سعدی، معارف اسلامی و فرهنگ ایرانی»، «سعدی و مسائل اجتماعی، فرهنگی، اخلاقی، سیاسی» و «ادبیات عصر ما و هنر سعدی، سنت و نوآوری و فرهنگ مردم» مورد تأکید واقع شد.
آشنایی با سعدیه آرامگاه سعدی
سعدیه محل زندگی، خانقاه و آرامگاه سعدی، شاعر و سخنور نامی ایران دفن شده است که هر ساله عاشقان این ادیب ایرانی را به اینجا می کشاند تا یادی از او و آثار برجسته اش کنند و در باغ های اطراف آرامگاه زمان خوشی را سپری کنند.
سعدیه که در شمال شیراز و در دامنه ی کوه قرار دارد فقط خانه ی سعدی نیست. اطراف مقبره ی سعدی قبرهای زیادی متعلق به ادیبان و شاعران برجسته ی شیراز از جمله شوریده ی شیرازی دیده می شود.
مطاب و عکس های بالا از سایت https://namnak.com برای خواندن کلیه مطالب به روی این لینک کلیک کنید
( آشنایی با سعدیه آرامگاه سعدیه خانواده گردشگری )
هدف اصلی سایت نمناک آگاه سازی فرد فرد اعضای خانواده های فارسی زبان در خصوص شیوه زندگی سالم و شاد در کنار یکدیگر میباشد که در این حوزه بیش از پیش با جدیت کار خود را دنبال میکند.
++++++
سعدیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مختصات: ۲۹°۳۷′۲۱٫۱۴″ شمالی ۵۲°۳۴′۵۹٫۴۶″ شرقی
آرامگاه سعدی شیرازی | |
---|---|
Wikimedia | © OpenStreetMap | |
نام | آرامگاه سعدی شیرازی |
کشور | ایران |
استان | استان فارس |
شهرستان | شیراز |
اطلاعات اثر | |
نام محلی | سعدیه |
کاربری | آرامگاه |
دیرینگی | دوره پهلوی |
دورهٔ ساخت اثر | دوره پهلوی |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۱۰۱۰ |
تاریخ ثبت ملی | ۱۸ آذر ۱۳۵۴ |
آرامگاه سعدی معروف به سعدیه محل دفن سعدی، شاعر برجستهٔ پارسیگوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کردهاست.
این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شدهاند. از جمله مهمترینهای آن میتوان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شدهاست. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیدهاست.
لغتنامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلحالدین سعدی شیرازی دانستهاست.[۱]
سکههای پانصد ریالی برنزی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۷ خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شدهاست و همچنین از سال ۱۳۸۹ اسکناسهای یکصد هزار ریالی با نقش آرامگاه سعدی در پشت آن چاپ شدهاست.مقبره ساخت کریمخان در عصر محمدشاه قاجار
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
نمایی از آرامگاه نخستین در اوایل دوره قاجار اثر اوژن فلاندن
این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا میگذرانده و سپس در همانجا دفن شدهاست. برای اولین بار در قرن هفتم توسط شمسالدین محمد صاحبدیوانی وزیر معروف اباقاخان، مقبرهای بر فراز قبر سعدی ساخته شد.
بنا به گزارش ابن بطوطه، (که ۵۷ سال پس از درگذشت سعدی نوشته شده و قدیمیترین گزارش موجود از آرامگاه سعدی است) مردم بازدیدکننده از آرامگاه سعدی، جامه خود را در حوضچههایی مرمرین میشستند.[۲] به باور مردم شیراز (که از قبل از سعدی و شاید قبل از اسلام وجود داشته)، شستشو در این آب، شفابخش بودهاست.[۳]
در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ ویران گردید و اثری از آن باقی نماند. در سال ۱۱۸۷ ه.ق به دستور کریمخان زند، بنایی معروف به عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر بالای آرامگاه سعدی بنا گردید. طبقهٔ پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع میشد. در دو طرف راهرو دو اتاق کرسی دار ساخته شده بود. در اتاقی که سمت شرق راهرو بود، قبر سعدی قرار داشت و معجری چوبی آن را احاطه کرده بود. قسمت غربی راهرو نیز موازی قسمت شرقی، شامل دو اتاق میشد، که بعدها شوریده شیرازی (فصیح الملک) شاعر نابینای شیرازی در اتاق غربی این قسمت دفن شد. طبقهٔ بالای ساختمان نیز مانند طبقه زیرین بود، با این تفاوت که بر روی اتاق شرقی که آرامگاه سعدی در آنجا بود، به احترام شیخ اتاقی ساخته نشده بود و سقف آن به اندازهٔ دو طبقه ارتفاع داشت.[۴]
بر اساس روایت محمدتقی بهروزی در اوایل دوران قاجار، یکی از علمای شیراز به دلیل انتساب سعدی به مذهب اهل تسنن، دستور تخریب و شکستن سنگ آرامگاه او را میدهد و این سبب میشود که مدتی بعد علیاکبرخان قوامالملک شیرازی نسبت به تهیه و نصب سنگ کنونی اقدام کند، و بخشی از اشعار سعدی برگرفته از بوستان را که در ستایش پیامبر اسلام سروده شدهاند، با اندکی تغییر روی آن حک کند. این سنگ در بنای ساخته شده توسط کریمخان زند تا زمان آغاز ساخت آرامگاه کنونی وجود داشت.[۵]
این بنا در دورهٔ قاجاریه (سال ۱۳۰۱) توسط فتحعلیخان صاحبدیوان مرمت شد و چند سال بعد نیز حبیباللهخان قوامالملک دستور تعمیر و ترمیم قسمتی از بنا را صادر کرد. سپس تولیت آن به «کربلایی سید زین العابدین چینی (حسینی نیک)» سپرده شد و ایشان در سال ۱۳۲۱ ه.ش بر اثر بیماری حصبه در گذشت.
سال ۱۳۲۴ شعبهٔ انجمن آثار ملی در شیراز با عضویت و دبیری استاد علی سامی تشکیل شد که یکی از ایدههای اولیهٔ آن، احیای مجموعهٔ سعدیه بود. سال ۱۳۲۵ بر اساس مصوبهٔ دولت مقرر شد از فروش قند و شکر آزاد کارخانهٔ قند مرودشت، کیلویی دو ریال برای ساختمان آرامگاه سعدی هزینه شود؛ اما اقدامات عملی و جدی از سال ۱۳۲۷ یعنی زمانی که علیاصغرخان حکمت، رئیس انجمن آثار ملی کشور و دبیرکل یونسکو در ایران بود و علی سامی نیز به عنوان دبیر انجمن آثار ملی در شیراز فعالیت میکرد، آغاز شد.
بنایی که در زمان کریمخان ساخته شده بود تا سال ۱۳۲۷ ه.ش برپا بود. در سال ۱۳۲۷ پس از کسب موافقت اولیه برای احیای مجموعهٔ سعدیه، از مسیو گدار که در آن زمان مدیر باستانشناسی ایران بود دعوت شد به شیراز بیاید و نظر خود را بیان کند؛ ولی پس از بحث و بررسیهای گوناگون و بر اساس گزارش انجمن آثار ملی، در سال ۱۳۲۸ قرارداد طراحی آرامگاه سعدی با یک شرکت ساختمانی بسته شد و مهندس محسن فروغی و مهندس علی صادق به عنوان طراحان سعدیه آغاز به کار کردند. به این ترتیب در اسفندماه ۱۳۳۰ ساخت بنای آرامگاه سعدی که طراحان آن ایرانی و معماران و کارگران آن نیز شیرازی بودند، با اقتباس از کاخ چهل ستون و تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در باغی به مساحت ۷۰۰ ۷ مترمربع به پایان رسید.در بعدازظهر یازدهم اردیبهشتماه ۱۳۳۱ آرامگاه سعدی با حضور دکتر محمود حسابی که در آن زمان وزیر فرهنگ بود و علیاصغرخان حکمت و تعداد زیادی از شاعران، نویسندگان، بازرگانان و صاحب منصبان افتتاح شد. همزمان با افتتاح سعدیه، در صبح همان روز از مجسمهٔ سعدی که در دروازهٔ اصفهان نصب شده بود پردهبرداری شد. این مجسمه توسط هنرمند برجستهٔ ایرانی، استاد ابوالحسن صدیقی ساخته شد و بر اساس گزارش مالی انجمن آثار ملی، برای ساخت آن ۱۴ هزار و ۵۰۰ تومان به استاد پرداخت شد؛ البته کل هزینهٔ ساخت سعدیه در آن سال، ۹۸۰هزار تومان بود.
ساختمان جدید
محسن فروغی معمار مدرنیست ایرانی طرح آرامگاه را با همکاری علی اکبر صادق با الهام گرفتن از عناصر معماری سنتی ایران، در سال ۱۳۳۰ طراحی نمود. ساختمان به سبک ایرانی است با ۸ ستون از سنگهای قهوهای رنگ که در جلوی مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی کاری مزین است. بنای آرامگاه از بیرون به شکل مکعبی دیده میشود اما در داخل هشت ضلعی است با دیوارهایی از جنس مرمر و گنبدی لاجوردی.
زیربنای اصلی آرامگاه حدود ۲۵۷ متر مربع است. ساختمان اصلی آرامگاه شامل دو ایوان عمود برهم است که قبر شیخ در زاویهٔ این دو ایوان قرار گرفتهاست. بر روی آرامگاه گنبدی از کاشیهای فیروزهای رنگ ساخته شدهاست. سنگهای پایههای بنا، سیاه رنگ است و ستونها و جلوی ایوان از سنگ گرانتیت قرمز مخصوصی ساخته شدهاست. نمای خارجی آرامگاه از سنگ تراورتن و نمای داخلی آن از سنگ مرمر است.
سنگ قبر در وسط عمارتی هشت ضلعی قرار دارد و سقف آن با کاشیهای فیروزهای رنگ تزیین شدهاست. در هفت ضلع ساختمان، هفت کتیبه قرار دارد که از قسمتهایی از گلستان، بوستان، قصاید، بدایع و طیبات شیخ انتخاب گردیده و به خط «ابراهیم بوذری» نوشته شدهاست. متن یک کتیبهٔ دیگر از «علی اصغر حکمت» است که در مورد چگونگی ساخت بقعه توضیحاتی داده.
بنا در سمت چپ به رواقی متصل میشود که در آن هفت طاق وجود دارد که با کفسازی سیاه رنگ به آرامگاه شوریده شیرازی پیوند میخورد. این آرامگاه در یک اتاق قرار دارد و کتیبهای بر سر در آن است که شاعر را معرفی میکند و شعری از خود شاعر بر کاشیهای سرمهای بر روی دیوار نوشته شدهاست.[۸]
قطعههایی از کتیبهٔ سنگی مربوط به سردر آرامگاه که متعلق به زمان کریمخان زند بوده و در اثر سانحهای در گذشتههای دور شکسته شده، هماکنون در درون آرامگاه محفوظ ماندهاست. این قطعه ضمن خاکبرداری خیابان برای تعمیر آسفالت از دل خاک بیرون آمدهاست. بر روی سنگ مذکور قسمتی از شعر سعدی به خط ثلث عالی نوشته شدهاست با این مطلع:
الهی به عزت که خوارم مکن | به ذل گنه شرمسارم مکن |
ضلع غربی
در ضلع غربی، قصیدهای با مطلع زیر دیده میشود:
خوش است عمر، دریغا که جاودانی نیست | پس اعتماد بر این چند روز فانی نیست |
ضلع شرقی
در ضلع شمال شرقی ابیاتی از بوستان با این مطلع نوشته شده:
الا ای که بر خاک ما بگذری | به خاک عزیزان که یادآوری |
ضلع جنوب شرقی
در ضلع جنوب شرقی، کتیبهای دیگر از گلستان با این عبارت به چشم میخورد:
یاد دارم که با کاروان همه شب رفته بودم…
ضلع جنوب غربی
در ضلع جنوب غربی، غزلی از بدایع با این مطلع نوشته شده:
ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی | تا درد نیاشامی، زین درد نیارامی |
ضلع شمال غربی
در ضلع شمال غربی ایوان (نزدیک آرامگاه شوریده شیرازی) دوازده بیت از قصیدهای با مطلع زیر به چشم میخورد:
خاک من و توست که باد شمال | میببرد سوی یمین و شمال |
همچنین غزلی از طیبات به خط شاهزاده ابراهیم سلطان فرزند شاهرخ تیموری و با این مطلع حک شدهاست:
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست | عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست |
ضلع شرقی
در ضلع شرقی نیز دوازده بیت از قصیدهای به خط نستعلیق و با این مطلع دیده میشود:
بسی صورت بگردیدهاست عالم | وز این صورت بگردد عاقبت هم |
سنگ قبر
علی اکبرخان قوام الملک شیرازی، سنگ قبر کنونی را که سماق سرخ کم رنگی است، بر روی قبر شیخ نصب کرد و کتیبهٔ زیر را که از اشعار بوستان است، با خط نستعلیق عالی بر آن نگاشت:
کل شی هالک و انت الباقی
کریم السجایا، جمیل الشیم | نبی البرایا، شفیع الامم |
محوطه
در طرح جدید پس از خرید و تخریب خانههای اطراف، آرامگاه دارای محوطهای در حدود ۱۰۳۹۵ متر مربع شد. محوطهٔ باغ به سبک ایرانی گلکاری، درختکاری و باغچهبندی شدهاست. در وسط حیاط دو حوض مستطیل شکل، با جهت شمالی – جنوبی در دو طرف محوطهٔ آرامگاه قرار دارد و حوض دیگری در جهت شرقی – غربی در مقابل ایوان اصلی بنا واقع شدهاست.
ورودی
نمایی کاشیکاریهای آرامگاه
ورودی مجموعه در راستای ورودی آرامگاه است که معمار آن آندره گدار فرانسوی است. بر روی درب ورودی سعدیه این بیت به چشم میخورد:
ز خاک سعدی شیراز بوی عشق آید | هزار سال پس از مرگ او گرش بویی |
حوض سکه
در جلوی رواق، حوضی قرار دارد که در آن سکه به نشان گرفتن حاجت میاندازند. نام دیگر این حوض، حوض ماهی است.
قنات
در عمق ده متری صحن آرامگاه قناتی وجود دارد که آب آن دارای مواد گوگردی و جیوه است. آب این قنات که در زیر زمین جریان دارد به درون «حوض ماهی» میریزد.
حوض ماهی
این حوض در سمت چپ آرامگاه واقع است و در داخل به شکل هشت ضلعی است. حوض با زیربنایی در حدود ۳۰٫۲۵ مترمربع، با ۲۸ پله به صحن آرامگاه وصل میشود. مشهور است که سعدی نزدیک زاویهٔ خود، حوضچههایی از سنگ مرمر ساخته بوده که آب در آنها جریان داشتهاست. شستشو در این آب، خصوصاً در شب چهارشنبه سوری، جزء معتقدات مردم شیراز بودهاست. کاشی کاریهای داخل حوض ماهی که به سبک عمدهٔ سلجوقی است، در سال ۱۳۷۲ توسط استاد کاشی کار «تیرانداز» طراحی شده و توسط میراث فرهنگی اجرا گردیدهاست. بر فراز حوض ماهی یک نورگیر به شکل هشت ضلعی و دو نورگیر چهارضلعی در طرفین آن قرار دارد. زیرزمین سعدیه امروزه به چایخانهٔ سنتی تبدیل شدهاست.
دو ساختمان آجری در کنار حوض ماهی وجود دارد که یکی دفتر و دیگری کتابخانهٔ عمومی سعدیه است علاوه بر ساختمانی دیگر که سرویس بهداشتی در آن قرار دارد
تصویر آرامگاه سعدی پشت اسکناس یکصد هزار ریالی
++++++++
«سعدیه» و «حافظیه» در نوروز ۱۴۰۰ + از سایت https://www.tabnak.ir
آرامگاه سعدی و حافظ شیرازی، دو شاعر بلند آوازه شعر و ادب ایران، همه ساله یکی از برترین مقاصد گردشگری ایران است که امسال نیز مورد توجه بازدیدکنندگان..
به گزارش بولتن نیوز، آرامگاه سعدی و حافظ شیرازی، دو شاعر بلند آوازه شعر و ادب ایران، همه ساله یکی از برترین مقاصد گردشگری ایران است که امسال نیز مورد توجه بازدیدکنندگان و گردشگران نوروزی قرار گرفته است.
++++++
آرامگاه سعدی | آشنایی کامل با سعدیه شیراز + عکس و آدرس
++++++
راژه | آرامگاه سعدیهrazheh.com
سعدیه شیراز – همیار گشتhamyargasht.com
Tourist attraction …pinterest.dk
سعدیه شیراز و دانستنی ها جذاب آرامگاه …hotelyar.com
آرامگاه سعدی (سعدیه) کجاست | عکس + آدرس …kojaro.com
سعدیه ؛ آرامگاه سعدی شاعر برجستۀ ایران …mizboon.com
پاورپوینت آرامگاه سعدیه شیراز | معمارکد …memarcad.ir · In stock
معرفی “آرامگاه سعدی” از تاریخچه تا حوض …namnak.com
آرامگاه سعدی شیراز | آدرس ، عکس و معرفی …karnaval.ir
سعدیه شیراز | عکاسی از ایرانphotographyofiran.com
سعدیه شیراز و معماری مقبره سعدی | اوج …fartaknews.com
The Tomb of Saadi commonly known as …alamy.com
در شیراز به جز حافظیه و سعدیه کجا …digiro.ir
حال و هوای کرونایی «سعدیه» در شیراز …farsnews.ir
حوض ماهی آرامگاه سعدیcitymity.com
باز آفرینی بافت اطراف سعدیه به اعتبارات …shirazino.com
از مجموعه سعدیه شیرازshabestan.ir
این جشن در شیراز در کنار حوض ماهی سعدیه برپا می شود
آرامگاه سعدی شیراز | آدرس ، عکس و معرفی …karnaval.ir
میزان – نگاهی به شیراز از آسمان – صاحبخبرsahebkhabar.ir
سعدیه (آرامگاه سعدی …parsacity.com
+++++
+++++
جاهای دیدنی شیراز؛ ۱۹ جاذبه دیدنی شهر شعر و ادب https://www.chetor.com
در نوسخن کتابخانه شعر و ادب ایران زمین
+++++
کتابخانه گلستان سعدی ۱۰۰+ اثر و چاپ گوناگون از بهترین اٌستادان و مفسرین سعدی شناس در زمانهای متفاوت
اول اردیبهشت روز سعدی شیرازی | وبلاگ …alaedin.travel
++++++
مسابقه کتابخوانی آنلاین گلستان سعدی برگزار می شود
معاونت دانشجویی فرهنگی پردیس بین الملل مسابقه کتابخوانی گلستان سعدی را از بهمن ماه سال۱۳۹۹ تا خرداد ۱۴۰۰ برگزار می کند
لاقه مندان به شرکت در این مسابقه می توانند با مراجعه به نشانی اینترنتی http://virtualservice.tums.as.ir/userprofile.aspx برای ثبت نام اقدام کنند و یا برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره ۸۸۹۵۳۰۸۳ داخلی ۱۴۵ تماس بگیرند.
توضیح اینکه، این مسابقه از بهمن ۹۹ تا خرداد ۱۴۰۰ طبق برنامه زیر برگزار و به برندگان آن جوایز نفیسی اهدا خواهد شد.
۲۶ بهمن ۱۳۹۹، دیباچه و باب اول، صفحات ۱۲ تا ۵۰
۲۴ اسفند ۱۳۹۹، باب دوم، صفحات ۵۱ تا ۸۸
۲۹ فروردین ۱۴۰۰، باب سوم، صفحات ۸۹ تا ۱۱۴
۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، باب چهارم و پنجم، صفحات ۱۱۵ تا ۱۴۴
۳۰ خرداد ۱۴۰۰، باب ششم تا هشتم، صفحات ۱۴۷ تا ۱۷۱
+++++++
+++++
پایتخت فرهنگی در ایران از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
پایتخت فرهنگی در ایران اصطلاحی است که به حوزههای مهم فرهنگی در ایران اشاره میکند. شیراز، اصفهان از جمله شهرهای ایران است که برای دورهای پایتخت فرهنگی نامگذاری شدهاست. معمولاً انتخاب پایتخت فرهنگی در ایران به عهده سازمان شهرداری یا مجلس شورای اسلامی است، اما گاهی رئیسجمهوری نیز در آن دخالت مینمایند.
محمدرضا شاه پهلوی به همراه فرح پهلوی و فرزندانشان (رضا، فرحناز و علیرضا) در فرودگاه شیراز
شیراز
نوشتار اصلی: شیرازنوشتار اصلی: فرهنگ در شیراز
شیراز |
---|
کلانشهر |
بالا: حافظیه، سعدیه وسط: از راست حمام وکیل، مسجد عتیق، باغ ارم، مسجد نصیرالملک پایین: مسجد وکیل، ارگ کریمخان.نامهای پیشین تیرازیس، شهراز، شهر راز، شیرساز |
بنا به نقش آفرینی بزرگانی از شیراز در حوزه شعر فارسی همچون حافظ و سعدی با آوازه جهانی و وصال و قاآنی و صورتگر و بزرگانی همچون ملاصدرا و سیبویه و گسترش و بقای آداب و رسوم ایرانی در این شهر و نزدیکی به پایتخت ایران باستان در دوران هخامنشیان و ساسانیان و مرکزیت این شهر در دوران آل بویه و زندیه با پادشاهی کریمخان زند به عنوان وکیل الرعایا، و استفاده از عنوان پایتخت فرهنگی برای اولین بار در ایران در این شهر و در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی، این شهر یکی از پایتختهای فرهنگی در ایران شناخته شدهاست.
شیراز از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
شیراز یکی از کلانشهرهای ایران و مرکز استان فارس در جنوب کشور است. جمعیت شیراز در سال ۱۳۹۵ خورشیدی، بالغ بر ۱٬۵۶۵٬۵۷۲ تن بوده، که این رقم با احتساب جمعیت ساکن در حومهٔ شهر به ۱٬۸۶۹٬۰۰۱ تن میرسد. شیراز پنجمین شهر بزرگ و پرجمعیت ایران و پرجمعیتترین شهر جنوب کشور بهشمار میرود.
شیراز در بخش مرکزی استان فارس، در ارتفاع ۱۴۸۶ متر بالاتر از سطح دریا و در منطقهٔ کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد. این شهر، از سمت غرب به کوه دراک، از سمت شمال به کوههای بمو، سبزپوشان، چهلمقام و باباکوهی (از رشتهکوههای زاگرس) محدود شدهاست.
آب و هوا
میانگین دما در تیرماه (گرمترین ماه سال) ۳۰ درجهٔ سانتیگراد، در دیماه (سردترین ماه سال)، ۵ درجهٔ سانتیگراد، در فروردینماه ۱۷ درجهٔ سانتیگراد و در مهرماه ۲۰ درجهٔ سانتیگراد میباشد و میانگین سالانهٔ دما ۱۸ درجهٔ سانتیگراد است. میزان بارندگی سالیانهٔ شهر شیراز ۳۳۷٫۸ میلیمتر میباشد.
اصفهان نوشتار اصلی: اصفهان
این شهر در میان سالهای ۱۰۵۰ تا ۱۷۲۲ میلادی به ویژه در قرن شانزدهم میلادی در میان حکومت صفویان هنگامی که برای دومین بار پایتخت ایران شد، رونق فراوانی گرفت. حتی امروزه نیز شهر مقدار زیادی از شکوه گذشته خود را حفظ کردهاست. بناهای تاریخی متعددی در شهر وجود دارد که تعدادی از آنها به عنوان میراث تاریخی در یونسکو به ثبت رسیدهاند. اصفهان در سال ۲۰۰۶ به واسطه برگزاری نشستی با حضور وزرا یا سایر مسئولین فرهنگی کشورهای اسلامی به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام انتخاب شد. در سالهای بعد، این عنوان بر همین اساس به شهرهای حلب، غزنی و باکو (۲۰۰۹) رسید.
++++++
+++++
+++++
+++++